Fossils are the remains of creatures which existed long ago. Fossils range from thousands of years to many millions of years in age. The earliest fossils date from around 600 million years ago, however recent reports suggest bacteria may have existed up to 3 billion years earlier. To put this in context, the dinosaurs became extinct just 65 million years ago.
Not all former life was preserved as fossils, in fact the vast majority simply vanished without trace. The most likely materials to survive fossilisation are the hard parts such as shells and objects which in life were constructed from resistant materials, such as Coral. In order for softer materials to survive, the conditions must be extremely favourable.
Fossils come in a variety of sizes, from minute traces to large skeletons. Trace fossils are clues to former life, they result from the activities or presence of creatures and plants. Examples of these traces include footprints, burrows and root tunnels. At the larger end of the scale, fossils also include bones, the largest of which belong to the dinosaurs, which existed between the Triassic and Cretaceous periods.

THAIFOSSIL.COM แวบหนึ่งของบรรพชีวิน..!

ซากดึกดำบรรพ์ หรือ ฟอสซิล (Fossils)

www.thaifossil.com

my email : thaifossil@hotmail.com

เรารู้จักรูปแบบของสิ่งมีชีวิตในอดีต เพราะว่าซากชีวิตโบราณเหล่านั้นถูกเก็บรักษาไว้ในรูปของซากกระดูก เปลือกหอย ในชั้นหิน ที่ประกอบเป็นเปลือกโลกซึ่งเรียกกันว่า ซากดึกดำบรรพ์ หรือฟอสซิล(Fossil) เป็นบันทึกที่ทำให้เรารู้เรื่องราวอันสวยงามของพืชและสัตว์ ซึ่งเวียนว่ายอยู่ในมหาสมุทร หรืออาศัยอยู่บนผ่นดิน ย้อนกลับไปในม่านหมอกอันมืดมนของช่วงอดีตอันยาวไกล เผยให้เห็นชีวิตโบราณ ยุคแรกเริ่ม ตั้งแต่มหายุคพรีแคมเบรียน เมื่อกว่า 3,000 ล้านปีมาแล้ว เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเซลส์เพียงหนึ่งเดียว มีรูปแบบที่เรียบง่าย แล้วต่อมา จึงวิวัฒนาการเป็นชีวิตซับซ้อน ซากชีวิตเหล่านี้ถูกเก็บรักษาไว้ในหิน ให้นักโบราณชีววิทยา ผู้ซึ่งเป็นนักธรรมชาติวิทยาแห่งยุคโบราณ ศึกษาและจินตนาการ สร้างขึ้นมาเป็นภาพให้เห็นถึงสภาพแวดล้อมโบราณ และความเป็นอยู่ของชีวิตที่เคยมีอยู่ในโลกแห่งอดีต เมื่อหลายสิบ หลายร้อยล้านปีมาแล้วโลกของเรากำเนิดมาเมื่อประมาณ 4,600 ล้านปีมาแล้ว นักธรณีวิทยาได้ทำการศึกษาอายุของชั้นหิน โดยวิธีการทางวิทยาศาสตร์ จากแร่กัมมันตรังสี และโดยการเปรียบเทียบซากดึกดำบรรพ์ซึ่งพบอยู่ในชั้นหิน ก็สามารถจัดแบ่งประวัติของโลกในแต่ละช่วงเวลา เป็นตารางอายุทางธรณีวิทยา หินชั้นที่มีอายุมากกว่า 600 ล้านปีจะไม่มีซากสิ่งมีชีวิตอยู่เลย เรียกว่าช่วงไม่มีสิ่งมีชีวิต (Cryptozoic หรือ hidden life) ซึ่งหมายถึงส่วนที่มีอายุมากกว่ายุคแคมเบรียน (Cambrian) ซากดึกดำบรรพ์ที่มีช่วงอายุสั้น กล่าวคือมันจะเจริญเติบโตอย่างมากในช่วงเวลาทางธรณีวิทยาหนึ่ง แต่หลังจากนั้นมันจะตาย หรือสูญพันธุ์จนหมด หรือเกือบหมด และเมื่อตายลงไปแล้ว ก็ทับถมอยู่ในหินเป็นซากดึกดำบรรพ์ต่อไป ซากเหล่านี้เรียกว่า ซากดัชนี (index fossil) ซึ่งจะมีความสำคัญมากในทางการกำหนดอายุของหินยุคของสิ่งมีชีวิตนั้นแบ่งออกได้เป็นสามมหายุคใหญ่ๆ คือ

1. มหายุคพาลีโอโซอิก (570-230 ล้านปีมาแล้ว) เป็นช่วงเวลาที่กลุ่มพืชและสัตว์ส่วนใหญ่เริ่มปรากฎขึ้น ยกเว้นพวก พืชมีดอก และนก

2. มหายุคมีโสโซอิก (230-65 ล้านปีมาแล้ว) เป็นเวลาที่มีสิ่งมีชีวิตปัจจุบัน หลายกลุ่มเริ่มมีขึ้น และกล่าวได้ว่า เป็นช่วงเวลาของสัตว์เลื้อยคลานครองโลก เช่นไดโนเสาร์เป็นพวกสัตว์เลื้อยคลานที่อยู่บนบก เพลสซิโอซอร์ และอิกซิโอซอร์ เป็นพวกสัตว์เลื้อยคลานทะเล เทอโรซอว์ เป็นพวกสัตว์เลื้อยคลานที่บินได้ และนก ส่วนพืชเริ่มกำเนิดพืชมีดอก

3. มหายุคซีโนโซอิก (65 ล้านปีถึงปัจจุบัน) เป็นช่วงที่พืชดอกมีมากและเป็นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงสัตว์บก จากยุคของสัตว์เลื้อยคลานมาเป็นยุคของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม จนกระทั่งในช่วง 5 ล้านปีสุดท้าย เป็นเวลาที่มนุษย์วานรเริ่มปรากฎขึ้นในโลกที่จริงแล้ว.. มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เพิ่งจะมีขึ้นในโลก ในเวลาท้ายๆ นี่เอง โดยมีปรากฎขึ้นมาเมื่อประมาณ 100,000 ปีที่แล้วนี้เอง ส่วนการเก็บรวบรวม และศึกษาฟอสซิล ก็จะเป็นเหมือนหน้าต่างเล็กๆ ที่เปิดสำหรับเราให้เห็นเพียงแวบหนึ่งของประวัติอันยาวนาน ภาพของพืชและสัตว์ที่ตายมานานแล้ว ที่เราเห็นกลายเป็นฟอสซิล เป็นแต่เพียงร่องรอยอันเลือนรางของสิ่งมีชีวิตหลากหลายชนิดต่างๆ ที่เคยอยู่อย่างมากมายบนโลกใบนี้...

ความเชื่อของการสะสมฟอสซิล คือ เป็นเพื่อนที่ดีในการลดช่องว่างระหว่างวัย ทำให้ลูกหลานและผู้ใหญ่มีความปรองดองเข้าใจกันอย่างดี ส่งเสริมความผูกพันในครอบครัว และช่วยให้การสื่อสารต่อกันเป็นไปโดยราบรื่น และเพื่อเป็นการโน้มนำเข้าสู่การปรับเปลี่ยนระหว่าง "ความมีชีวิตกับการละวางจากร่างกายไว้เบื้องหลัง"